 . |
Een echte Majesteit
De leeuw is de 'Koning der Dieren'. Daarom maken menselijke wezens films als 'The Lion King' (De Leeuwenkoning). Leeuwen zijn sterke vechtersbazen. Wanneer mensen een leeuw tegenkomen, dan zijn ze bang te worden opgegeten of ze vuren lafhartig met hun geweren op ons, als ze zogenaamd op safari zijn. Zij tolereren onze soort alleen achter tralies in dierentuinen en in parken waarin zij rondrijden in auto's, zodat wij hen niet kunnen aanraken.
© - Foto: Lion's Pers Agentschap - ©
Mensen zeggen ook vreselijke dingen over ons. Niet in de tijd dat wij hen opaten in hun Colosseum en andere theaters. Toen werden leeuwen gerespecteerd. Maar biologen die ons leven begonnen te bestuderen met camera's, verrekijkers en aantekenboekjes, hebben onze reputatie flink beschadigd. De biologen zeggen: leeuwen zijn geen koningen, zij slapen het grootste deel van de dag, zij stelen prooien van hyena's in plaats van zelf dieren te vangen, en als leeuwen op prooi uitgaan, dan laten ze de vrouwtjes al het werk doen en de mannetjes eten alleen maar.
 Wij denken dat mensen de zaken niet helemaal goed begrijpen. Is het niet juist typerend, ook voor hun eigen koningen, dat zij voor zich laten werken? Wat is er verkeerd aan om hyena's voor ons te laten jagen? En waarom zou het fout zijn dat onze vrouwtjes het meeste werk doen? Menselijke vrouwen beklagen zich er vaak over dat zij geen goede banen kunnen krijgen. Bij ons doen vrouwen het beste en meest opwindende werk dat zij zich kunnen wensen. Wat de biologen in werkelijkheid ontdekten was dat de leeuw werkelijk koning is. Zij trekken alleen de verkeerde conclusies uit wat zij zien.
De oudste fossielen van onze leeuwachtige voorouders dateren van zo'n 1,5 miljoen jaar geleden. Eens leefden er nog beduidend grotere leeuwen op aarde, de Amerikaanse leeuw (Panthera leo atrox) en de holenleeuw (Panthera leo spelaea) in Eurazië. Tot 10.000 jaar geleden regeerden leeuwen over grote delen van Eurazië, Afrika en Noord- en Zuid-Amerika. Tot 2000 jaar geleden leefden wij in bijna heel in Europa en nog slechts twee eeuwen geleden joegen we in bijna heel Afrika en Azië. Tegenwoordig vind je ons nog in een klein deel van India (zo'n 200-300 dieren) en verder voornamelijk in Oost-Afrika (50.000 of minder). Er bestaan nog slechts vier ondersoorten van de Afrikaanse leeuw: de Angolese leeuw (zuidelijk Afrika), de Senegalese leeuw (westelijk Afrika), de Masai leeuw in (oostelijk Afrika) en de Transvaalse leeuw in het Krüger Park. De Kaapse leeuw en de Berberleeuw zijn uitgestorven.
 Niet altijd is onze verdwijning de schuld van de mensheid. Soms waren we gedwongen bepaalde gebieden op te geven, bijvoorbeeld West-Europa vanwege de groei van bossen daar na de laatste IJstijd. Wij houden meer van open terrein. Dat geeft ons een beter overzicht van wat er zoal om ons heen gebeurt. Maar voor onze teruggang in Azië en Afrika is de mens volledig verantwoordelijk. Dat geldt vooral voor Europese kolonisten, die leeuwen vreesden omdat wij mensen zouden opeten en hun vee zouden doden. Mensen doden ook leeuwen om onze huid als trofee mee naar huis te kunnen nemen. Wat zouden mensen er eigenlijk van vinden als wij hen bijna allemaal hadden opgegeten en een paar duizend van hun soort in leven zouden laten in reservaten? Waar wij leeuwen dan gezellig op safari zouden gaan.....
 |
